Verborgen Indisch verleden
Mijn vader, Noek van den Abeelen, was nog geen drie jaar oud toen hij terechtkwam in een interneringskamp in voormalig Nederlands-Indië. Gescheiden van zijn oudere broers en vader, die hij vervolgens vier jaar lang niet heeft kunnen zien. Alleen tijdens het overlijden van zijn moeder mocht het gezin bij elkaar komen om kort afscheid te nemen. Zijn moeder overleed als gevolg van een gebrek aan medicatie en slechte hygiëne.
Aan het einde van de oorlog werden alle niet-volledig Indonesiërs weggestuurd uit hun land. Zo ook mijn vader en zijn familie. Weggestuurd uit het land waar je geboren bent, naar school bent gegaan, vrienden hebt gemaakt en simpelweg je leven leidde. Binnen tien dagen moesten de spullen klaar staan voor vertrek. Je huis werd in beslag genomen en alles wat je niet mee kon nemen, bleef achter. Dat alles met slechts één koffer per persoon.
De reis van Indonesië naar de haven van Rotterdam duurde vier weken. Eenmaal in Nederland begon je weer vanaf nul. Je kwam in een land aan dat je van naam kende, maar nog nooit eerder had gezien. En dat werd nu verplicht je thuis. Alle diploma’s die je had, waren niet geldig. Mijn vader sprak gelukkig de Nederlandse taal en kon zichzelf op deze manier aan werk helpen. Maar zijn pijnlijke verleden bleef in hem bestaan.
Inmiddels is Noek 84 jaar en realiseer ik me steeds vaker de ernst van zijn jeugd, maar vooral het belang om het verhaal door te vertellen nu ik de vragen nog kan stellen. De verborgen pijn die ik bij mijn vader zie wanneer ik hem naar zijn verleden vraag, heeft een groot effect op mij gehad en vormt het startpunt van mijn zoektocht naar mijn familiegeschiedenis.
Noek met een foto in zijn handen van zijn jongere zelf
De missende blaadjes aan de bomen waar Noek erg aan moest wennen bij aankomst in Nederland
Wandelend is een bos waar Noek vaker kwam in zijn jeugd
Het huis in Ede-Wageningen waar Noek 25 jaar heeft gewoond
Noek in het huis in Ede-Wageningen
Familiefoto bij het graf van Noeks moeder, samen met neefjes en nichtje van Noek
Familiefoto bij het graf van Noeks moeder, die ligt begraven op het ereveld in Jakarta
Nederlands-Indische munt uit 1938
Noek heeft een hele sterke band met dieren
Het belang van dit verhaal
Dit project is niet alleen het verhaal van Noek, maar ook een stukje verhaal over mij. Zijn geschiedenis maakt deel uit van mijn geschiedenis, en nog belangrijker, mijn toekomst! Zolang oorlogstrauma’s niet besproken worden, kunnen ze voort blijven bestaan in volgende generaties. Met dit project hoop ik anderen te inspireren te praten over trauma’s en geschiedenis.
Ik ben mijn vader enorm dankbaar voor het delen van zijn soms pijnlijke verhalen. Zonder deze gesprekken zou een deel van de geschiedenis vergeten worden en dat mag absoluut niet gebeuren. Ik zal de momenten die ik met mijn vader heb gespendeerd voor dit fotoproject koesteren en zijn verhalen doorvertellen aan volgende generaties.
Over de Fotograaf
Mijn naam is Ruth van den Abeelen. Ik ben 21 jaar en ben sinds mijn eerste iPod al bezig met het schieten van de perfecte plaatjes. Van landschap tot portretten, als het om fotograferen gaat, vind ik alles ontzettend leuk en inspirerend. Ik droom van een carrière als fotograaf en kan niet wachten om meer van mijn werk met de wereld te delen.