Het Andere Nederland
Jaarlijks komen duizenden arbeidsmigranten uit landen als Roemenië naar Nederland om hier te werken. Ze vervullen belangrijke functies in sectoren met personeelstekort. Maar het leven als arbeidsmigrant is niet altijd makkelijk: lange werkdagen, gedeelde huisvesting en het gemis van Familie drukken zwaar. Hoe is het om een bestaan op te bouwen in een land dat niet van jou is?
Severin Alexandru (26)
‘Als je je droom leven wil leven, moet je sommige dingen op afstand houden’
Severin Alexandru (26) verhuisde in 2022 vanuit Roemenië naar Nederland om te werken. Het begon simpel: geld verdienen om zijn familie te helpen. Maar hij bleef, omdat hij het leven hier ook prettig vindt.
Toch gaat dat niet vanzelf. Hij mist zijn familie, zijn vrienden, en de plekken waar hij is opgegroeid. ‘Maar als je iets wil opbouwen, moet je keuzes maken,’ zegt hij. ‘Je kunt niet alles tegelijk. Soms moet je dingen op afstand houden om verder te komen.’
'Tijd is belangrijk'
Op de vraag of hij ooit teruggaat naar Roemenië is hij duidelijk: ‘Misschien later. Maar nu niet.’ Voor Alexandru is tijd iets dat je niet kunt verspillen. Elke week terug naar huis betekent minder werken en dus minder opbouwen. ‘Als ik hier blijf kan ik dingen regelen. Dat helpt mij, maar misschien ook anderen. Zelfs als ze dat nog niet zien.’
'Ik mis mijn familie, maar bellen helpt'
Het gemis is er altijd. Zijn familie woont ruim 2000 kilometer verderop. ‘Ik mis ze wel. Maar ik bel ze elke dag via internet. Dat helpt een beetje.’
Soms is het moeilijker, vooral als hij ze even niet spreekt. ‘Als ik ze een week of twee niet hoor, dan voel ik het pas echt.’
Hij mist niet alleen zijn familie, maar ook de vertrouwde plekken en het contact met vrienden van thuis. ‘We praten nog via WhatsApp, maar in het echt is beter.’
'Als ik hier blijf, kan ik dingen oplossen'
Voor Severin draait zijn verblijf in Nederland niet alleen om het nu, maar vooral om wat er nog gaat komen. Hij heeft duidelijke doelen: een rijbewijs halen, blijven werken bij het bedrijf waar hij nu zit, en zich blijven ontwikkelen. ‘Als ik hier blijf, kan ik dingen oplossen,’ zegt hij. Hij gelooft dat het werk dat hij nu doet hem op de lange termijn vooruit helpt — niet alleen hemzelf, maar ook zijn collega’s.
Voorlopig blijft hij dus. Niet omdat hij zijn thuisland is vergeten, maar omdat hij zijn toekomst serieus neemt. Elke werkdag, hoe zwaar ook, is voor hem een stap in de richting van iets beters.
'Je leert het wel'
De eerste tijd in Nederland was even wennen. ‘Er zijn veel regels. Sommige zijn goed, maar sommige zijn echt stom,’ vertelt Alexandru. Toch laat hij zich er niet door tegenhouden. ‘Als je langer blijft, leer je ze wel, en dan gaat het beter.’
Hij probeert zich aan te passen en het systeem te begrijpen. Niet omdat hij alles vanzelf goed vindt, maar omdat het moet om verder te komen.
