Passy foar de kisten
Tessa van der Meij
Een persoonlijk afscheid waar tijd en aandacht in zit, dat wil toch iedereen? Toen de Friese Hindrik Ype de Vries na 20 jaar op kantoor gewerkt te hebben plots iets anders moest gaan doen, hoefde hij niet ver te zoeken. Na het bijwonen van meerdere begrafenissen waar prachtige mensen in standaard fabriekskisten lagen wist hij al snel dat dat zijn nieuwe roeping zou worden. Hij stak de handen uit de mouwen en begon onder de naam “De kistemakker, (Fries voor: de kistenmaker) een eenmanszaak in het ambachtelijk maken van uitvaartkisten. Nu, 8 jaar later en vele kisten en verhalen verder, is er niets dat hij liever zou doen.
Gelegen ten midden van het kleine Friese dorpje Poppenwier staat een kerk, niet gevuld met mensen maar met uitvaartkisten. Het is de plek waar Hindrik zijn werk opslaat en tentoonstelt voor iedereen die wil komen kijken. Geregeld spreekt hij dan ook mensen die een uitvaartkist zoeken, voor een ander en soms voor zichzelf.
In het begin
Hindrik begon zijn werk zonder enige ervaring in het maken van kisten en de uitvaartwereld in het algemeen. Het was veel uitproberen, fouten maken en ervan leren. De eerst kist die hij uiteindelijk voor een klant maakte was voor een boerin uit de buurt. “Dat was wel even spannend om ook voor het eerst te kisten. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten, wat ik moest doen of tegen de nabestaanden moest zeggen. Maar na de eerste keer gaat het allemaal makkelijker.”
Zijn kisten zijn ook vaak te zien op uitvaartbijeenkomsten in de buurt. Toen hij daar 8 jaar geleden mee begon werd hij nog wel eens vreemd aangekeken. Zijn kisten vielen toen der tijd niet in het standaard plaatje van hoe een uitvaartkist er uit moest zien. Er heerste een bepaalde sfeer in de uitvaartwereld waarin geen ruimte was voor eigen ingeving en creativiteit. Ook sprak men niet zo makkelijk over de dood. Gelukkig is dat in de loop der jaren veranderd en weten mensen de kisten van Hindrik steeds makkelijker te vinden
