De dood is onderdeel van ons leven. Toch heerst er een taboe om over de dood te praten. Dit vinden we vaak spannend, confronterend of misschien wel ongepast. Waarom eigenlijk? Doodgaan is toch eigenlijk doodgewoon?  

Wanneer de dood nadert, krijgen alledaagse dingen een bijzondere glans. Een bezoekje aan de markt, een sigaret roken in de tuin, vanuit het raam naar de vogeltjes kijken, bezoek van familie of misschien zelfs een biertje drinken; allemaal momenten die, bij een naderende dood, extra betekenis krijgen. 

Het Leonardus Hospice in Hengelo (Overijssel) is een bijna-thuis-huis voor terminaal zieke mensen met een levensverwachting korter dan drie maanden. Een bijna-thuis-huis is een hospice-voorziening waarbij de vrijwilligers verantwoordelijk zijn voor de dagelijkse verzorging.   

De vrijwilligers zorgen voor een warme, huiselijke sfeer.  Ze bieden rust en veiligheid en komen langs voor een praatje. Ook ondersteunen zij de gasten bij het eten en drinken en de lichamelijke verzorging. Alles is gericht op comfort in de laatste levensfase. In het Leonardus Hospice wordt er leven toegevoegd aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven. 

In de fotoserie zijn gewone momenten vastgelegd die zorgen voor een bijzondere herinnering. Een hospice is niet alleen een plek waar mensen overlijden, maar ook een plek waar nog volop wordt geleefd.