Randa Awad was verbijsterd toen ze in haar AZC-kamer de afwijzingsbrief op haar asielverzoek las. Haar geboortekaart, waarop staat dat ze een Palestijnse vluchteling is – een lot dat zelfs voor haar geboorte werd bepaald – was onvoldoende om de IND te overtuigen dat ze recht had op asiel.

Deze serie toont de ervaringen van de Palestijnse gemeenschap uit Syrië, een gemeenschap die te maken kreeg met verdrijving over meerdere generaties heen. De eerste keer uit Palestina na de stichting van Israël in 1948, en de tweede keer uit Syrië na de burgeroorlog die in 2011 begon. “Ik ben van de derde generatie Palestijnse diaspora en eerste generatie Syrische diaspora”, vertelt Randa.

Volgens de UNRWA woonden in 2022 ongeveer 580.000 Palestijnen in Syrië als staatloze vluchteling. Het grootste deel werd minstens een keer ontheemd sinds 2011.  Deze omstandigheden dwongen zo’n 140.000 Palestijnen om elders een veilig bestaan te zoeken.

De familie van Randa is afkomstig uit het dorp Jubb Yusuf. De ruïnes daarvan liggen rond de Israëlische nederzetting Ami’ad. Na vele omzwervingen vestigden ze zich in het noordoosten van Damascus in Zamalka, een van de gebieden die zwaar getroffen werd door de bombardementen van het Syrische regime.

Alles wat Randa over heeft van haar jeugdhuis zijn gedroogde bloempjes uit hun tuin die ze als kind verstopte in haar gedichtenschrift. Op zoek naar stabiliteit en zekerheid na een leven lang tijdelijke verblijfsvergunningen en staatloosheid, kwam ze naar Europa.

‘Palestina? Dit land bestaat niet. Waar kom je echt vandaan?’ zei de ondervrager in hun eerste gesprek. Haar vingerafdrukjes konden niet worden opgenomen tijdens de registratie omdat ze afgevlakt waren door de handwasmiddelen. Dat vertraagde haar verblijf, waardoor ze een paar lange weken in een AZC doorbracht waar mensen maar een paar dagen doorbrengen. Het was slechts het begin van een asielprocedure van drie jaar, die haar steeds liet denken aan het leed van haar voorouders toen ze ontheemd raakten.

Nog steeds leest ze gedichten voor in AZC Oog en Al in Utrecht, waar ze woonde en veel vrienden maakte. Veel van haar gedichten gaan tegenwoordig over het leed van haar volk in Gaza, wat haar diep raakt.